आमोद पाटील-आगरी बाणा: आगरी कथा-झंगाट (Story In Agri Bhasha)

स्वर्गीय लोकनेते दि.बा.पाटील साहेबांच्या पूर्णाकृती पुतळ्याचे अनावरण

स्वर्गीय लोकनेते दि.बा.पाटील साहेबांच्या पूर्णाकृती पुतळ्याचे अनावरण
ठिकाण: श्री.छत्रपती शिवाजी हायस्कूल व लोकनेते दि.बा.पाटील ज्यूनियर कॉलेज जासई. मंगळवार दि.१३ जानेवारी २०१५, सकाळी ११ वाजता

गुरुवार, २१ मार्च, २०१३

आगरी कथा-झंगाट (Story In Agri Bhasha)


आगरी कथा-झंगाट

दा-पंदरा दिस झाल असतीन सगले बेलपारे गावान येकुच इशय चालू व्हता. यो इशय चालू होवाला पुन मोटा कारण व्हता. गावांचे शीता ववणीसचा पोऱ्या जेले दोन मयन गावान दिसला नाय. यक बोलतय त्याचा मडर झाला त बीजा बोलतय त्याचा बायेर येके भैय्यानी बरब लफरा व्हता, त आजून दुसरा कोन बोलतय उदारीचे मूल नाम्यानी जीव दिला आसल. ज्याला ज्या-ज्या सुचतय तसा त्यो-त्यो त्याची डोकी चालवतय. सगल्याना निसता ऊत आला व्हता. त्या बोलतान ना "बोलनारेचा तोंड धरवल, पुन पादनार्याचा पाद नाय धरवाचा"

बेलपारे गावांचे सगले घरान यो येकुच इशय, नाम्या कया जेला, नाम्याचा कय झाला. यके नाम्यानी सगल्याना येरा बनवला व्हता. तसा यो नाम्या नय बोलाला आवली मनुष. कवा कय करल याचा कय भरोसा नाय. रोज राचचे तीन-चार गलासा पिले शिवाय याला झोप येवाची नाय, आता मी कनचे गलासांची बात करतय त्या तुमाला समाजलाच आसल. याचा बापूस त्याचे लान पनीच वर जेला. तवा पासून शीता ववनीसनी याला सांबालला. नवरा वर जेल्या पासून सगले पावसाल्यान शीता ववनीसनी यकटीनी सगली शेता सांबालली, उनाल्यान काश्या लावल्या. आवरे कष्टामुल आज घरन पैसा आसाचा. तेमुलच आवरा सगला चंगला चालू आसताना नाम्या जेला कया, त्याला कय झाला यो इशय गावान जोरान चालू व्हता.

त आसा यो नाम्या, गावान जवरी-जवरी लफरी होतान त्यान याचा नय आला त लोकाना कयतरी येगलाच वाटत. जया-जया लफरा तया-तया नाम्या. नाम्याला त्याचे पक्षाचा लय मोटा पुलका. गावान जवा-जवा निवरनुका लागतान तवा-तवा नाम्या दुसरे पार्टीचे लोकाना हायरान करून सोरतो. रातचे दारू पिऊन ते लोकांचे घराव दगरा फेक, शिवा दे, मारामाऱ्या कर आस सगल उदयोग करण्यान याची सगली निवरनुक जात. गावांचे याचे सरके सगले लोकांचा यो पुडारी. तेमुल आवरे सगले कामान याचे हातान पैसा कवा पूर नाय. दुनयेची सगली उदारी याचे नावाव. खानार-पिनार सगलीजना पुना पैसा भराचे टायमाला नाम्या शेट पूर.

आवरे सगले कामान नाम्याला समाजला त्याचे मामासचे कोपरोली गावान ये मयन्यान निवरनुका हायीत. नाम्याचा मामुस पुन नाम्याचे पक्षाचा. नाम्यानी कोपरोलीला जावाचा इचार केला, निवरनुका हायीत तेमुल दा-पंदरा दिस पायजे तवरा खावा-पिवाला भेटल, पैशेव भेटतीन, सगली मजा आसल.  घरन आशीला सांगला दा-पंदरा दिस बायेर फिराला जातय. जर आशीला सांगला आसता मामासचे कर चाललोय त तिनी जावून दिला नसता. तीलाव मायती हाय ते गावान निवरनुका हायीत, यो तखर जावून पुन नसता झंगाट करल.

धन्या शेट नाम्याचा मामुस, कोपरोली गावान त्याचा येकट्याचा गावठीचा धंदा. धन्या शेटचा गावठीचा धंदा मनजे ज्याम भारी काम. दिसाला गुत्याव हाजार-दीर हाजार गलासांचा धंदा, न त्याचे कतीतरी जास्त माल रोज खुजे न पोटल भरून बायेर जात व्हता. मामसचा धंदा आवरे जोरान व्हता क मामासला मुताला पुन येल नवता मिल. भाचास घरा आलाय पावून मामुस खुश झाला. मामासला वाटला भाचास घरा आलाय त त्याचे तीन-चार दिस धंदा देवून पुन्याला जावून यव. मामासची पुन्याचे एके बाबाव रास भक्ती. घरन, धंद्याव सगलेकर ते बाबाचा ये आशेल मोट-मोट फोटू. मामुस खुशी-खुशीन पुन्याला जेला. मामासला तरी काय मायती पूर कय व्हनार हाय. त्याला तरी कय मायती नाम्या गल्ल्याव मनजे गल्ला गललाच मनून.

झालाव तसाच, नाम्याचे सारकी कोपरोली गावांशी सात-आठ पोरा न बरब पयले धारची निकली जलती दारू. आदीच तो नाम्या न वरशी पिवाला पयले धारची दारू...मंग काय बोलालाच नको...हालूहालू गावांच्या कोंबर्या, न खलाटीनच्या वालाच्या शेंगा गायब व्हवाला लागल्या. गावांचे लोकाइ त्याव सन केला. न मंग निवरनुकीचे चार-पाच दिस आगोदर राती नाम्यानी न दुसरे सात-आठ पोराई रमनशेटचे घराव दगरा मारून घराची सगली कौला फोरून टाकली, न तेच दगरांशी दोन-चार दगरा रमनशेटचे डोकरे आशीचे न त्याचे पोरीचे लागली. यो रमनशेट दुसरे पार्टीचा मानुस व्हता मनून नाम्यानी त्याचे घराची कौला फोरली. नाम्याला वाटला आता त्याचे पार्टीची लोका त्याला लय मान देतीन, पैसा देतीन.

पुन झाला सगला भलताच, निवरनुका जेल्या चुलीन आसा बोलून सगली गावांची लोका येक झाली. त्याला कारण पुन तसाच व्हता, रमनशेट डोकरी दवाखान्यान शिरीयस व्हती. नय बोलला तरी रमनशेटनी गावाला जवा-जवा मदद लागली तवा-तवा मदद केली व्हती. सगले कोपरोलीचे लोकाइ नाम्या न त्याचे बरब होत ते सगले लोकाना पकरल, मरस्तोव मारल. गावकी जमली, गावांचा शाम नाई बोलवला, न ये सगल्याचं चमनगोट केलं न गांडीव उपटी मारत-मारत गावचे बायेर कारल.

आज नाम्याचे घराचे समोर सगली डोकरी लोका, बायका-बापये, पोरी-पोरा सगलीजना जमली व्हती....इ लोकांची रास गर्दी...गर्दी क झायली असा तुमी इचारताव मनून मी सांगतय....तिरुपतीशी जावून आल्याव गावजेवान नको का घालाला....!!

आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.

३ टिप्पण्या: