फर्स्ट लव
बा लय खुश व्हता. खारीतली २५ गुंठ रोडटच जमीन ईकलीवती. तीस लाख आलते.
मंगलवारी माजा १७ वा वाडदीवस.
'बाल्या हिकड ये. हे झे तुज्या वाडदीवसाचे ' बा न बलीवल आन पाच हजार काडून दिल्लं
मी सुसाटलो
९*********
सूर्याला मोबाइल लावला. सूरेश म्हात्रे. माजा लंगोटीयार . ईतका लंगोटी क खारीन ऊतराचा आसल न माज्याकड लंगोटी नसल त त्याची लंगोटी घालाचू.
'सूर्या , संद्याकाली भेट, आरजंट हाय.'
सूर्या आला
'क रं बाला क बोल्तोस?
'आर बान मोप पैशे दिल्लन वाडदीवसाला. आपन बलीशेट कड बसू बीयर पीवाला.'
'तूजा वाडदीवस हाय ? वाडदीवस हाय ? मंग बलीशेटकड कनाला बसाचा ? आपन पनवेलला जावाचा. चल तुला रातीची मूंबय दाकवतो.'
मंगलवार - संद्याकाली सात वाजता सूर्या हजर. मीनी पन नवी न शर्ट न प्यांट घातली न दोगव नींगालू.
रीक्शान बसलू . 'ए चल जल्दी. पनवेल मे जानेका हाय. ' सूर्या रीक्शावाल्याव वरडला
बर्याच येलान पनवेल आला.
'वो सर्कल का बाजुमे खडा करो' सूर्या
आमी ऊतरलो.
समोरच बार व्हता
झीरो च्या गूलपांच तोरन लावलवत, म्हाराजा स्टाईल वाचमन व्हता न नाव व्हत ' चांदनी बार ऍंड रेस्टोरन्ट'
'सूर्या जल्ला लय भारी बार दीसतोय'
'आर नीस्ता बगीत क रहातोय . आत जाउ चल'
वाचमन न कडक सलाम ठोकला न दरवाजा ऊंगडला.
आत बगतो त काय
ही गुलपं, ह्या लायटी, हा मोटा लाउडस्पीकर न सगलीकड छनछन छनछन.
डोलच भिरभिरल, जराश्यान डोल चोलीत बगीतल त सगलीकड पोरीच पोरी. काय उब्या त काय नाचतान. जेआयला हा त डान्स बार.
'साब इधर आईये' वेटर न येक टेबल दाकवल.
'नय नय हम उस कोनेमे बैठेगा' सूर्या म्हनाला
समोरची जागा सोरुन सुर्या कोपर्यात क बसला ते कल्लच नाय
'दो कींगफीशर स्ट्रांग' सुर्यान ऑर्डर दिल्ली न सगलीकड नजर फिरवली.
मना त काय सुचतच न्हवत. तेवड्यात सुर्यान धा ची नोट चीमटीत पकरली न यका पोरीला खुन केली.
ती आयटम जवल आली न दोगांना शेकँड केला. जल्ला काय फटाका व्हता
'आप बहूत दिन बाद आये हो. हमारी याद नही आती क्या ?'
'ये हमारा दोस्त हाय. उसका बडडे मनाने के लीये आया हय. तुम कैशी हय?' सुर्या.
'अच्छी हूं. '
'मै गाना लगाताय जरा अच्छा नाच दिकाना'
'वेटर ~~ काला कौआ लगाव' सुर्यान फर्माईश केली
काला कौआ काट खायेगा सच बोल .. सूरू झाल नी ती आशी काय नाचाय लागली क माजा डोकाच आउट झाला
मी भिरभिरून हिकर तिकर बगाय लागलो न ती दिसली.
यका कोपर्यात चीप उबी व्हती, यकटीच, सूरमईसारकी फिगर, बांगड्यावानी डोले, पापलेटसारकी गोरीपान. कतरीनाची डूप्लीकेट जनू.
अशी पोरगी मी लाईव कदीच बगीतली नव्हती. डोले फाडून मी हावरटासारका तीच्याकड बगीत व्हतो पन ती आपल्याच धुनकी मदी आरशात बगुन केस उडवीत व्हती
सूर्यान माजेकड बगीतल. 'आवरली क र ? ' मी मान खाली घातली. ' आर तेजाआयला कना लाजतस कना लाजतस र? धा ची नोट चीमटीत पकर न बलीव तीला.'
'आर आस कस ? रागवल ना ती.'
'आर बाबा कना रागवल ? पैशासाटीच नाचतान त्या'.
मी धा ची नोट चीमटीत पकर ली न घाबरत घाबरत हलवली
तीन बगीतल न माजेकड आली हलूच हसली. मी येड्यागत बगीत रहालो. सूर्यान चीमटा कारला तसा भानावर आलो.
'तेरा नाम क्या हय ?'
'रेश्मा'
'कीधरसे आयी हय'
'कलकत्ता से'
'ये कलकत्ता कीधर आया'
'आर आसल ईंदापूर चे फुर तूला क कराचा र ?' सूर्यान मना जागेवर आनला
'तू रोज ईधर आती क्या'
'हां. रोज आती'
'मै बी आयेगा'
त्या दिशी कोंबडीचे पिसावर बसुनच घरी गेलो
राती झोप नाय, नीस्ता तलमलत व्हतो. दुसर्या दिशी सूर्याला न सांगता यकटा गेलो.
तीला बलीवल. तिचा हात हातात झेतला.
'मेरेकु रातमे नींद नही आयी. शिर्फ तू ही तू दिकती थी आंखो के सामने'
'कूछ बी मत बोलो हां झुटे कहीके.' तीन लटक्या रागान मूरका मारला. मी खल्लास
'सच्ची. तेरी कसम'
'मै तेरेको ईतनी अच्छी लगती ?'
'फीर. सारी दूनीयामे तेरे जैशी खूबसुरत कोई नही. लेकिन तूम ईतनी अच्छी हो तो ईधर कायको आती है ?'
'क्या बताउ तूम्हे मेरी कहानी. मेरा छोटा भाई बी मार है. उसके ईलाज के वास्ते आना पडता है. घरमे कमानेवाला कोई नही. मजबूरी है.'
मना खुप वाईट वाटला. परस्तीती काय कराला लावील ते समझाचा नाय. मी खीश्यातून पाच हजार रुपये काडले.
'ये रख दो. और बी लाके देगा. जब तक मिथुन तेरे साथ है टेंशन नहि ले नेका क्या.'
येका आठवड्यात बा चे तीस हजार गायब झाले. कशे त कूनालाच कल्ला नाय
'फ्रायडे को मेरा बडडे है. तूम आयेगा ना.' येके दिशी रेश्माने ईचारल
'क्या बोलती तू ? तेरा बडडे और मै नहि आयेगा ऐसा हो सकता क्या ? '
'तु ईधर आ हम बडडे मनायेंगे और कीधर तो बाहर जायेंगे घुमने को.'
'पक्का ?'
'तेरी कसम' रेशमान माजे गल्याला हात लावला
परत कोंबडीचे पिसावर बसलो.
आता बडडेला जावाचा त काय बाय झेउन जावाला नको ? पन क झेवाचा. असा गिफ्ट झेतला पायजेन क ती खुश झाली पायजे. कायव समझना
९*****
'सूर्या , संद्याकाली भेट, आरजंट हाय.'
सूर्या आला
'क झाला र बाल्या ?'
सगली श्टोरी सांगीतल्याव सूर्या ताडकन उडाला
'जेआयला येवडी परगती केलीस न मना म्हाईत नाय ? तूजा तूच बग काय त.'
'आर बाबा चुक झाली मापी कर पन तीला गिफ्ट काय झेवाचा त सांग'
बर्याच मिनतवारीनंतर सुर्या शांत झाला
'हे बग तूझा झंगट मनापासन आसल त येकादी भारी साडी झे. '
'बर पन तू चल माजेबरोबर दुकानात. मना साडी झ्याला जमाच नाय.'
सुर्याबरोबर गेलो न यक भारी साडी झेतली. अबोली कलर न त्यावर जरीची वेलबुट्टी.
'आर पन येक आडचन हाय. ही साडी झेउन मी घरी कसा जाउ ? वाट लागल माजी. असा कर ही तूज्या कडच ठेव. मी फ्रायडे ला येउन झेवुन जाइन'
ठरला. साडी चांगली गिफ्टपॅक करून सुर्याचे घरी ठेवली.
आनी येकदाची आली फ्रायडे ची संद्याकाल
मी चांगले नवीन कपडे घातले न सुर्याकड आलो.
तो वाटच बगीत व्हता. मी झटकन त्याजेकडशी साडी झेतली न रिक्शात बसुन नींगालो.
वाचमन न कडक सलाम ठोकला न दरवाजा ऊंगडला.
रेश्मा आज मस्तच दिसत व्हती. तीला झेउन कोपर्यातल्या टेबलावर बसलो.
'हपी बडडे टू यू '
'थंक्यू. मै कैसी लग रही हूं ?'
'कैशी क्या यकदम रापचीक '
'मेरे लीये क्या लाये हो मेरी जान.'
'ये देख.' मी साडी दाकवली. 'मगर येक शर्त हय. ये साडी पहनके मेरे साथ आनेका.'
'ओके बाबा मै पहनके आती.'
साडी झेउन रेश्मा आत गेली. मी आनलेल्या साडीत रेशमा कशी दिसल हया ईचारात गूंगलो
धाडकन माज्या डोक्यावर कायतरी आपटल. मी वर बगीतल
रेश्मा रागान लाल लाल झालीवती.
'साले, भिकारी की आवलाद, मेरे लीये फटी पूरानी साडी लाया तू, भडवे जा और तेरी मा को पहनाना और वापस ईधर दिखा तो हड्डी तूडवाके रख दुंगी हरामी'
आनी काय काय शीव्या देत व्हती. मी साडीवर नजर टाकली. फाटलेली, वीरलेली, मलकट. मना काय कलना. कूत्र्याचे **सारका तोंड करून घरी आलो.
अपमान गिलुनघरात पडून रायलो.
चार दिवसांनी घराभायेर पडलो न नाक्यावर शिगारेट पीवाला गेलो
समोरुन सुर्याची बायको गेली. अंगावर तीच साडी व्हती. अबोली कलर न त्यावर जरीची वेलबुट्टी.
आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.
मंगलवारी माजा १७ वा वाडदीवस.
'बाल्या हिकड ये. हे झे तुज्या वाडदीवसाचे ' बा न बलीवल आन पाच हजार काडून दिल्लं
मी सुसाटलो
९*********
सूर्याला मोबाइल लावला. सूरेश म्हात्रे. माजा लंगोटीयार . ईतका लंगोटी क खारीन ऊतराचा आसल न माज्याकड लंगोटी नसल त त्याची लंगोटी घालाचू.
'सूर्या , संद्याकाली भेट, आरजंट हाय.'
सूर्या आला
'क रं बाला क बोल्तोस?
'आर बान मोप पैशे दिल्लन वाडदीवसाला. आपन बलीशेट कड बसू बीयर पीवाला.'
'तूजा वाडदीवस हाय ? वाडदीवस हाय ? मंग बलीशेटकड कनाला बसाचा ? आपन पनवेलला जावाचा. चल तुला रातीची मूंबय दाकवतो.'
मंगलवार - संद्याकाली सात वाजता सूर्या हजर. मीनी पन नवी न शर्ट न प्यांट घातली न दोगव नींगालू.
रीक्शान बसलू . 'ए चल जल्दी. पनवेल मे जानेका हाय. ' सूर्या रीक्शावाल्याव वरडला
बर्याच येलान पनवेल आला.
'वो सर्कल का बाजुमे खडा करो' सूर्या
आमी ऊतरलो.
समोरच बार व्हता
झीरो च्या गूलपांच तोरन लावलवत, म्हाराजा स्टाईल वाचमन व्हता न नाव व्हत ' चांदनी बार ऍंड रेस्टोरन्ट'
'सूर्या जल्ला लय भारी बार दीसतोय'
'आर नीस्ता बगीत क रहातोय . आत जाउ चल'
वाचमन न कडक सलाम ठोकला न दरवाजा ऊंगडला.
आत बगतो त काय
ही गुलपं, ह्या लायटी, हा मोटा लाउडस्पीकर न सगलीकड छनछन छनछन.
डोलच भिरभिरल, जराश्यान डोल चोलीत बगीतल त सगलीकड पोरीच पोरी. काय उब्या त काय नाचतान. जेआयला हा त डान्स बार.
'साब इधर आईये' वेटर न येक टेबल दाकवल.
'नय नय हम उस कोनेमे बैठेगा' सूर्या म्हनाला
समोरची जागा सोरुन सुर्या कोपर्यात क बसला ते कल्लच नाय
'दो कींगफीशर स्ट्रांग' सुर्यान ऑर्डर दिल्ली न सगलीकड नजर फिरवली.
मना त काय सुचतच न्हवत. तेवड्यात सुर्यान धा ची नोट चीमटीत पकरली न यका पोरीला खुन केली.
ती आयटम जवल आली न दोगांना शेकँड केला. जल्ला काय फटाका व्हता
'आप बहूत दिन बाद आये हो. हमारी याद नही आती क्या ?'
'ये हमारा दोस्त हाय. उसका बडडे मनाने के लीये आया हय. तुम कैशी हय?' सुर्या.
'अच्छी हूं. '
'मै गाना लगाताय जरा अच्छा नाच दिकाना'
'वेटर ~~ काला कौआ लगाव' सुर्यान फर्माईश केली
काला कौआ काट खायेगा सच बोल .. सूरू झाल नी ती आशी काय नाचाय लागली क माजा डोकाच आउट झाला
मी भिरभिरून हिकर तिकर बगाय लागलो न ती दिसली.
यका कोपर्यात चीप उबी व्हती, यकटीच, सूरमईसारकी फिगर, बांगड्यावानी डोले, पापलेटसारकी गोरीपान. कतरीनाची डूप्लीकेट जनू.
अशी पोरगी मी लाईव कदीच बगीतली नव्हती. डोले फाडून मी हावरटासारका तीच्याकड बगीत व्हतो पन ती आपल्याच धुनकी मदी आरशात बगुन केस उडवीत व्हती
सूर्यान माजेकड बगीतल. 'आवरली क र ? ' मी मान खाली घातली. ' आर तेजाआयला कना लाजतस कना लाजतस र? धा ची नोट चीमटीत पकर न बलीव तीला.'
'आर आस कस ? रागवल ना ती.'
'आर बाबा कना रागवल ? पैशासाटीच नाचतान त्या'.
मी धा ची नोट चीमटीत पकर ली न घाबरत घाबरत हलवली
तीन बगीतल न माजेकड आली हलूच हसली. मी येड्यागत बगीत रहालो. सूर्यान चीमटा कारला तसा भानावर आलो.
'तेरा नाम क्या हय ?'
'रेश्मा'
'कीधरसे आयी हय'
'कलकत्ता से'
'ये कलकत्ता कीधर आया'
'आर आसल ईंदापूर चे फुर तूला क कराचा र ?' सूर्यान मना जागेवर आनला
'तू रोज ईधर आती क्या'
'हां. रोज आती'
'मै बी आयेगा'
त्या दिशी कोंबडीचे पिसावर बसुनच घरी गेलो
राती झोप नाय, नीस्ता तलमलत व्हतो. दुसर्या दिशी सूर्याला न सांगता यकटा गेलो.
तीला बलीवल. तिचा हात हातात झेतला.
'मेरेकु रातमे नींद नही आयी. शिर्फ तू ही तू दिकती थी आंखो के सामने'
'कूछ बी मत बोलो हां झुटे कहीके.' तीन लटक्या रागान मूरका मारला. मी खल्लास
'सच्ची. तेरी कसम'
'मै तेरेको ईतनी अच्छी लगती ?'
'फीर. सारी दूनीयामे तेरे जैशी खूबसुरत कोई नही. लेकिन तूम ईतनी अच्छी हो तो ईधर कायको आती है ?'
'क्या बताउ तूम्हे मेरी कहानी. मेरा छोटा भाई बी मार है. उसके ईलाज के वास्ते आना पडता है. घरमे कमानेवाला कोई नही. मजबूरी है.'
मना खुप वाईट वाटला. परस्तीती काय कराला लावील ते समझाचा नाय. मी खीश्यातून पाच हजार रुपये काडले.
'ये रख दो. और बी लाके देगा. जब तक मिथुन तेरे साथ है टेंशन नहि ले नेका क्या.'
येका आठवड्यात बा चे तीस हजार गायब झाले. कशे त कूनालाच कल्ला नाय
'फ्रायडे को मेरा बडडे है. तूम आयेगा ना.' येके दिशी रेश्माने ईचारल
'क्या बोलती तू ? तेरा बडडे और मै नहि आयेगा ऐसा हो सकता क्या ? '
'तु ईधर आ हम बडडे मनायेंगे और कीधर तो बाहर जायेंगे घुमने को.'
'पक्का ?'
'तेरी कसम' रेशमान माजे गल्याला हात लावला
परत कोंबडीचे पिसावर बसलो.
आता बडडेला जावाचा त काय बाय झेउन जावाला नको ? पन क झेवाचा. असा गिफ्ट झेतला पायजेन क ती खुश झाली पायजे. कायव समझना
९*****
'सूर्या , संद्याकाली भेट, आरजंट हाय.'
सूर्या आला
'क झाला र बाल्या ?'
सगली श्टोरी सांगीतल्याव सूर्या ताडकन उडाला
'जेआयला येवडी परगती केलीस न मना म्हाईत नाय ? तूजा तूच बग काय त.'
'आर बाबा चुक झाली मापी कर पन तीला गिफ्ट काय झेवाचा त सांग'
बर्याच मिनतवारीनंतर सुर्या शांत झाला
'हे बग तूझा झंगट मनापासन आसल त येकादी भारी साडी झे. '
'बर पन तू चल माजेबरोबर दुकानात. मना साडी झ्याला जमाच नाय.'
सुर्याबरोबर गेलो न यक भारी साडी झेतली. अबोली कलर न त्यावर जरीची वेलबुट्टी.
'आर पन येक आडचन हाय. ही साडी झेउन मी घरी कसा जाउ ? वाट लागल माजी. असा कर ही तूज्या कडच ठेव. मी फ्रायडे ला येउन झेवुन जाइन'
ठरला. साडी चांगली गिफ्टपॅक करून सुर्याचे घरी ठेवली.
आनी येकदाची आली फ्रायडे ची संद्याकाल
मी चांगले नवीन कपडे घातले न सुर्याकड आलो.
तो वाटच बगीत व्हता. मी झटकन त्याजेकडशी साडी झेतली न रिक्शात बसुन नींगालो.
वाचमन न कडक सलाम ठोकला न दरवाजा ऊंगडला.
रेश्मा आज मस्तच दिसत व्हती. तीला झेउन कोपर्यातल्या टेबलावर बसलो.
'हपी बडडे टू यू '
'थंक्यू. मै कैसी लग रही हूं ?'
'कैशी क्या यकदम रापचीक '
'मेरे लीये क्या लाये हो मेरी जान.'
'ये देख.' मी साडी दाकवली. 'मगर येक शर्त हय. ये साडी पहनके मेरे साथ आनेका.'
'ओके बाबा मै पहनके आती.'
साडी झेउन रेश्मा आत गेली. मी आनलेल्या साडीत रेशमा कशी दिसल हया ईचारात गूंगलो
धाडकन माज्या डोक्यावर कायतरी आपटल. मी वर बगीतल
रेश्मा रागान लाल लाल झालीवती.
'साले, भिकारी की आवलाद, मेरे लीये फटी पूरानी साडी लाया तू, भडवे जा और तेरी मा को पहनाना और वापस ईधर दिखा तो हड्डी तूडवाके रख दुंगी हरामी'
आनी काय काय शीव्या देत व्हती. मी साडीवर नजर टाकली. फाटलेली, वीरलेली, मलकट. मना काय कलना. कूत्र्याचे **सारका तोंड करून घरी आलो.
अपमान गिलुनघरात पडून रायलो.
चार दिवसांनी घराभायेर पडलो न नाक्यावर शिगारेट पीवाला गेलो
समोरुन सुर्याची बायको गेली. अंगावर तीच साडी व्हती. अबोली कलर न त्यावर जरीची वेलबुट्टी.
आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा