आमोद पाटील-आगरी बाणा: आगरी भयकथा: रातीचा खेल (Haunted Story)

स्वर्गीय लोकनेते दि.बा.पाटील साहेबांच्या पूर्णाकृती पुतळ्याचे अनावरण

स्वर्गीय लोकनेते दि.बा.पाटील साहेबांच्या पूर्णाकृती पुतळ्याचे अनावरण
ठिकाण: श्री.छत्रपती शिवाजी हायस्कूल व लोकनेते दि.बा.पाटील ज्यूनियर कॉलेज जासई. मंगळवार दि.१३ जानेवारी २०१५, सकाळी ११ वाजता

शुक्रवार, १५ मार्च, २०१३

आगरी भयकथा: रातीचा खेल (Haunted Story)


आगरी भयकथा:  रातीचा खेल

जुनी डोकरी लोका पयलेपासून सांगतान, आमावसेचे राती जवा सगलीकर कालोख असत, तवा सगली भूता, हारली, मुंजे त्यांची नेमीची रावाची ठिकाना सोरून माणसांचे दुनयेन येतान. आमावसेचे रातीला त्या सगल्यांची ताकत एक होवून जात आन त्या सगल्यांचे ताकतीसमोर माणसाची ताकत कमी व्हत जाते...

रातीचे कालोखान जवा मित्रान बरब फिराला जातून तवा कवरी मजा असत ना. मजा कराची, गानी बोलाची, खावा-पिवाचा असा सगला करताना रस्ता कवा संपून जात समजच नय. पन परत्येक येली या असाच होईल असा नाय. कवा-कवा असा कय व्हत की, कोनालाच समज नाय या कय व्हतय...

समीर न त्याचे मित्रान बरब पन ते राती असाच कयतरी झाला. आजूनशेर त्याचे मनांशी ती घटना बाजूला व्हत नवती. कालेज चे दिवसान मित्रांचे बरब फिराला जावाला सगले पोरांना आवरत. समीर आनी त्याचे मित्रांनी पुन असाच एक प्लान केला की पुरचे शनवार आन रयवारी मंग्याचे गावाला जावाचा. मंग्याचा गाव कोकनान. घराचे बाजूला नारलाची मोठमोठी झारा हायीत, ५ मिनटाव दर्या हाय आनी आता आंबा-काजूचा सीजन पन चालू झालाय. असा सगला इचार करुनुच मंग्याचे गावाला जावाचा इचार फिक्स झाला.

शुकरवारी सांचे ५ वाजता सगलीजना पनवेल वरशी निगाली. कर्नाल्याची खिंड येईस्तोवर गारीन जोरजोरान गप्पा चालू झाल्या. सगलीजना मजेन व्हती. रात व्हत जेली तसा एकेकजन झोपाला लागला. गारी पुन आता रत्नागिरीला माग सोरून सिंधुदुर्गचे रोडला लागली व्हती.

आरदे रातीला गारी एके सुनसान रस्त्याव बंद परली. डायवरनी शाटकट माराचे नादान गारी हायवे सोरून सुनसान रोडवर नेली व्हती. मंग्याला सोरून दुसरे कोनाला ते रोडची कायपून मायती नवती. आजूबाजूचे गावांची लोका ते सगले भागाला भुताचा वारा म्हनुनुच बोलतान. पन ये टायमाला मंग्या त डाराडूर व्हता, त्याला तरी कसा समजाचा डायवरनी काय उद्योग केलन ते.

गारी बंद परल्यावर गारींशी ३-४ लोका डायवरची मदद कराला गारींशी खाली उतारली. गारींशी खाली उतरल्यावर बायेर एगलाच वास येवाला लागला. असा बोलतान की, कायपन कारन नसताना असा वास येवाला लागला की समजाचा वाईट आत्मा आपले आजूबाजूलाच हाय. गारीन बसलेले समीर आनी त्याचे मित्रांना बायेर काय चाललाय या समजत नवता. तवर्यान सगल्यांची नजर गारीचे टायरवर जेली. ते टायर वर रगत लागला व्हता, आजून जुरुसा खाली बगल्यावर टायरचे खाली काली माजर मेलीय या सगल्यांना समाजला.

मंग्याची त जाम टरकली व्हती, काली माजर गारीचे खाली आलीय ह्या एक लय मोठा आपशकुन हाय असा तो सगल्याना सांगाला लागला. पुन दुसरे मित्राई त्याचे बोलन्याला हासावर नेला. सगले जनाना ती फालतू गोष्ट वाटाला लागली. गारींची सगलीजना खाली उतारली. तवर्यान समीर ची नजर एके झाराखाली जेली, एक बाय ते झाराखाली बसली व्हती. लाम्बशी तवरा काय क्लिअर दिसत नवता. पुन त्याला वाटला की, कोनतरी त्याला हात हालवून बोलवतय. सगलीजना डायवरचे जवल जावून त्याला गारी चालू करासाठीच सल्ल देत व्हत. समीर एकटाच तिकर जावाला लागला. जैसा-जैसा समीर तीचे जवल जावाला लागला, तैसा-तैसा तो वास आजून जास्तीच येवाला लागला. त्यानी लांबशीस ते बायला इचारला आया कला बसलीस? त्याव ती कय बोलली नाय, नुसतीच जोर-जोरान हात हालवाला लागली. आता समीरला पुन भिवाला लागला, पुन त्याचे मनान परत इचार आला भूत-बीत त कय नसत ये जगान. लोका त चांदावरशी पुन जावुंशी परत आयलीन मंग आपून कला भिवाचा. ज ते बायला मदद पायजेल असल् त असा इचार करत समीर ते बाय जवल जात. तिनी साधच कपर घातल व्हत आन केस पुन अंबारा बांदला व्हता. आवरा सगला ठीक असताना त्याची नजर तीचे जललेले हाता कर जात. तीच जललेले हात बघुंशी समीर मनांशी पुरा भिला. ती बाय कय तरी बोलाला लागली आन समीर त पुरा कापाला लागला. बगाला जेला त तशी ती बाय साधीच दिसत व्हती, पुन तिचा आवाज मातूर लय डेंजर. तिचा आशेला आवाज आयकून चड्ड्या तयाच वल्या व्हतीन. समीर आता लयूच भिला आन गारीचे कर पला साठी पावला उचलाला लागला, पुन कनचा काय. त्याच पाय त जस एके जागी आरकून परल्यासारख झाल व्हत. समीर जोरजोरान कापत व्हता. ती बाय बोलली, मनाव तुजे बरब झेवून चल, मना आया नय रावाचा. त्या आयकून समीर आजून भिला. तो मंग्याला हाका माराचा परयत्न कराला लागला, पुन कसला काय त्याचे घशांशी आवाज बायेर परत नवता. तवर्यान त्याला आवाज आयकाला आला, समीर चल बस चालू झालीय. आंगांचा सगला जोर करून समीर धावाचा परयत्न कराला लागला, पुन येवेली ते बाय नी त्याच केस पकरल. तरीपून परत सगला जोर कारून तो धावाला लागला. समीर पलत-पलत गारी जवल पोचला पुन त्यानी डोक्याव हात लावल्याव त्याला समाजला की, त्याचे डोक्यावच थोरस केस ते बायनी वरल व्हत, ते तीचे हातान जेल. त्यानी डायवरला तनशी लवकर-लवकर गारी पलवाला सांगली. समीर गारींशी माग बगाला लागला तशी ती बाय जोर जोरान वरडाला लागली, मनाव तुजे बरब झेवून चल...मनाव तुजे बरब झेवून चल...

गारीन समीर नी ती गोष्ट सगल्याना सांगली. पुन कोनीच त्याचाव भरोसा ठेवला नय. तो बाता मारतय असाच सगल्याना वाटत व्हता.

पुन काय जानो का ती बाय आता समीरला सगलेकर दिसत. तो जया-जया जात तया-तया ती त्याचे मंगारी सावली सारखी दिसत आसत. समीर भिलेला असत, पुन कोणाला कय सांग नय. त्याला मायती हाय कोनीपून त्याचे बोलण्याव इश्वास ठेवाचा नाय. डोक्यावच उपटलेल केस आता जैस-जैस उगवाला लागलन तैशी-तैशी ती बाय आजून समीर चे मंगारी-मंगारी जास्तीच फिराला लागलीय. समीर पुन आता आमावसे चे राती उठून जोर जोरान कोकलाला लागलाय. घरांचे लोकाई समीरला डाक्टरचे कर नेला व्हता, डाक्टर बोलला सगला नार्मल हाय, त्याला कय नय झाला. आता ते डाक्टरला तरी काय मायती समीरचे बरब ते राती काय झाला व्हता त्या....

आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.

६ टिप्पण्या:

  1. Good attempt now it is incident make at story and bring its second part......while speaking pure Marathi we must preserve our mother tongue and writing is the best way for that.

    उत्तर द्याहटवा
  2. Sir,yacha shevat Kay zala? nusata dr.nantar Kay? Asha ajun story astil na ...

    उत्तर द्याहटवा