आमोद पाटील-आगरी बाणा: ऑक्टोबर 2011

स्वर्गीय लोकनेते दि.बा.पाटील साहेबांच्या पूर्णाकृती पुतळ्याचे अनावरण

स्वर्गीय लोकनेते दि.बा.पाटील साहेबांच्या पूर्णाकृती पुतळ्याचे अनावरण
ठिकाण: श्री.छत्रपती शिवाजी हायस्कूल व लोकनेते दि.बा.पाटील ज्यूनियर कॉलेज जासई. मंगळवार दि.१३ जानेवारी २०१५, सकाळी ११ वाजता

बुधवार, २६ ऑक्टोबर, २०११

वेध आगरी महोत्सवाचे



 .आगरी विकास सामाजिक संस्था, वाघबीळ, ठाणे सदर करत आहे "ठाणे आगरी महोत्सव २०११".

२३ डिसेंबर २०११ : सांस्कृतिक नृत्य
२४ डिसेंबर २०११ : आगरी नाटक
२५ डिसेंबर २०११ : वाद्यवृंद

स्थळ:
वाघबीळ, ठाणे

नृत्य संबंधित नियम :
१. महोत्सवा मध्ये फक्त कोळीगीत, लोकगीत व लावणी ई. गाण्यांचा समावेश असेल.
२. फक्त ग्रुप डान्स असतील . एका ग्रुप मध्ये कमीत कमी ५ व्यक्ती असाव्यात.
३. कोणत्याही गाण्याची पुनरावृत्ती होणार नाही.
४. बाद फेरी झाल्या नंतरच गाण्याची निवड होणार.

सांस्कृतिक नृत्य स्पर्धे मध्ये सहभाग घेण्यासाठी तसेच अधिक माहिती साठी संपर्क साधा :

अमित :९६१९५५७१७१
यतीश : ९८२०८३९०९९


.आ.यु.फो. आयोजित "आगरी महोत्सव २०११"

३ डिसेंबर ते १० डिसेंबर.

स्थळ: कै. ह.भ.प. सावळाराम महाराज क्रीडासंकुल, डोंबिवली.

ठाणे, रायगड, मुंबई जिल्ह्यातील केवळ आगरी, कोळी समाजच नव्हे, तर सर्व समाजाचा मानबिंदू ठरलेल्या आगरी महोत्सवाच्या आगमनाकडे तमाम जनतेचे लक्ष लागले आहे. दरवर्षी प्रमाणे याही वर्षी आगरी महोत्सव डोंबिवलीतील कै. ह.भ.प. सावळाराम महाराज क्रीडासंकुलात भरविण्यात येणार आहे.

आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.

सोमवार, १७ ऑक्टोबर, २०११

आगरी भाषेतील कथा-४( AGRI BHASHA-AGRI SAHITYA)


फर्स्ट लव

बा लय खुश व्हता. खारीतली २५ गुंठ रोडटच जमीन ईकलीवती. तीस लाख आलते.
मंगलवारी माजा १७ वा वाडदीवस.
'बाल्या हिकड ये. हे झे तुज्या वाडदीवसाचे ' बा न बलीवल आन पाच हजार काडून दिल्लं
मी सुसाटलो
९*********
सूर्‍याला मोबाइल लावला. सूरेश म्हात्रे. माजा लंगोटीयार . ईतका लंगोटी क खारीन ऊतराचा आसल न माज्याकड लंगोटी नसल त त्याची लंगोटी घालाचू.

'सूर्‍या , संद्याकाली भेट, आरजंट हाय.'
सूर्‍या आला

'क रं बाला क बोल्तोस?

'आर बान मोप पैशे दिल्लन वाडदीवसाला. आपन बलीशेट कड बसू बीयर पीवाला.'
'तूजा वाडदीवस हाय ? वाडदीवस हाय ? मंग बलीशेटकड कनाला बसाचा ? आपन पनवेलला जावाचा. चल तुला रातीची मूंबय दाकवतो.'

मंगलवार - संद्याकाली सात वाजता सूर्‍या हजर. मीनी पन नवी न शर्ट न प्यांट घातली न दोगव नींगालू.

रीक्शान बसलू . 'ए चल जल्दी. पनवेल मे जानेका हाय. ' सूर्‍या रीक्शावाल्याव वरडला

बर्‍याच येलान पनवेल आला.
'वो सर्कल का बाजुमे खडा करो' सूर्‍या
आमी ऊतरलो.
समोरच बार व्हता
झीरो च्या गूलपांच तोरन लावलवत, म्हाराजा स्टाईल वाचमन व्हता न नाव व्हत ' चांदनी बार ऍंड रेस्टोरन्ट'

'सूर्‍या जल्ला लय भारी बार दीसतोय'
'आर नीस्ता बगीत क रहातोय . आत जाउ चल'

वाचमन न कडक सलाम ठोकला न दरवाजा ऊंगडला.
आत बगतो त काय
ही गुलपं, ह्या लायटी, हा मोटा लाउडस्पीकर न सगलीकड छनछन छनछन.
डोलच भिरभिरल, जराश्यान डोल चोलीत बगीतल त सगलीकड पोरीच पोरी. काय उब्या त काय नाचतान. जेआयला हा त डान्स बार.

'साब इधर आईये' वेटर न येक टेबल दाकवल.
'नय नय हम उस कोनेमे बैठेगा' सूर्‍या म्हनाला
समोरची जागा सोरुन सुर्‍या कोपर्‍यात क बसला ते कल्लच नाय

'दो कींगफीशर स्ट्रांग' सुर्‍यान ऑर्डर दिल्ली न सगलीकड नजर फिरवली.
मना त काय सुचतच न्हवत. तेवड्यात सुर्‍यान धा ची नोट चीमटीत पकरली न यका पोरीला खुन केली.
ती आयटम जवल आली न दोगांना शेकँड केला. जल्ला काय फटाका व्हता

'आप बहूत दिन बाद आये हो. हमारी याद नही आती क्या ?'
'ये हमारा दोस्त हाय. उसका बडडे मनाने के लीये आया हय. तुम कैशी हय?' सुर्‍या.
'अच्छी हूं. '
'मै गाना लगाताय जरा अच्छा नाच दिकाना'

'वेटर ~~ काला कौआ लगाव' सुर्‍यान फर्माईश केली

काला कौआ काट खायेगा सच बोल .. सूरू झाल नी ती आशी काय नाचाय लागली क माजा डोकाच आउट झाला
मी भिरभिरून हिकर तिकर बगाय लागलो न ती दिसली.

यका कोपर्‍यात चीप उबी व्हती, यकटीच, सूरमईसारकी फिगर, बांगड्यावानी डोले, पापलेटसारकी गोरीपान. कतरीनाची डूप्लीकेट जनू.
अशी पोरगी मी लाईव कदीच बगीतली नव्हती. डोले फाडून मी हावरटासारका तीच्याकड बगीत व्हतो पन ती आपल्याच धुनकी मदी आरशात बगुन केस उडवीत व्हती

सूर्‍यान माजेकड बगीतल. 'आवरली क र ? ' मी मान खाली घातली. ' आर तेजाआयला कना लाजतस कना लाजतस र? धा ची नोट चीमटीत पकर न बलीव तीला.'
'आर आस कस ? रागवल ना ती.'
'आर बाबा कना रागवल ? पैशासाटीच नाचतान त्या'.

मी धा ची नोट चीमटीत पकर ली न घाबरत घाबरत हलवली
तीन बगीतल न माजेकड आली हलूच हसली. मी येड्यागत बगीत रहालो. सूर्‍यान चीमटा कारला तसा भानावर आलो.

'तेरा नाम क्या हय ?'
'रेश्मा'
'कीधरसे आयी हय'
'कलकत्ता से'
'ये कलकत्ता कीधर आया'
'आर आसल ईंदापूर चे फुर तूला क कराचा र ?' सूर्‍यान मना जागेवर आनला
'तू रोज ईधर आती क्या'
'हां. रोज आती'
'मै बी आयेगा'

त्या दिशी कोंबडीचे पिसावर बसुनच घरी गेलो
राती झोप नाय, नीस्ता तलमलत व्हतो. दुसर्‍या दिशी सूर्‍याला न सांगता यकटा गेलो.
तीला बलीवल. तिचा हात हातात झेतला.
'मेरेकु रातमे नींद नही आयी. शिर्फ तू ही तू दिकती थी आंखो के सामने'
'कूछ बी मत बोलो हां झुटे कहीके.' तीन लटक्या रागान मूरका मारला. मी खल्लास
'सच्ची. तेरी कसम'
'मै तेरेको ईतनी अच्छी लगती ?'
'फीर. सारी दूनीयामे तेरे जैशी खूबसुरत कोई नही. लेकिन तूम ईतनी अच्छी हो तो ईधर कायको आती है ?'
'क्या बताउ तूम्हे मेरी कहानी. मेरा छोटा भाई बी मार है. उसके ईलाज के वास्ते आना पडता है. घरमे कमानेवाला कोई नही. मजबूरी है.'

मना खुप वाईट वाटला. परस्तीती काय कराला लावील ते समझाचा नाय. मी खीश्यातून पाच हजार रुपये काडले.
'ये रख दो. और बी लाके देगा. जब तक मिथुन तेरे साथ है टेंशन नहि ले नेका क्या.'

येका आठवड्यात बा चे तीस हजार गायब झाले. कशे त कूनालाच कल्ला नाय

'फ्रायडे को मेरा बडडे है. तूम आयेगा ना.' येके दिशी रेश्माने ईचारल
'क्या बोलती तू ? तेरा बडडे और मै नहि आयेगा ऐसा हो सकता क्या ? '
'तु ईधर आ हम बडडे मनायेंगे और कीधर तो बाहर जायेंगे घुमने को.'
'पक्का ?'
'तेरी कसम' रेशमान माजे गल्याला हात लावला
परत कोंबडीचे पिसावर बसलो.

आता बडडेला जावाचा त काय बाय झेउन जावाला नको ? पन क झेवाचा. असा गिफ्ट झेतला पायजेन क ती खुश झाली पायजे. कायव समझना
९*****
'सूर्‍या , संद्याकाली भेट, आरजंट हाय.'
सूर्‍या आला
'क झाला र बाल्या ?'
सगली श्टोरी सांगीतल्याव सूर्‍या ताडकन उडाला
'जेआयला येवडी परगती केलीस न मना म्हाईत नाय ? तूजा तूच बग काय त.'
'आर बाबा चुक झाली मापी कर पन तीला गिफ्ट काय झेवाचा त सांग'
बर्‍याच मिनतवारीनंतर सुर्‍या शांत झाला
'हे बग तूझा झंगट मनापासन आसल त येकादी भारी साडी झे. '
'बर पन तू चल माजेबरोबर दुकानात. मना साडी झ्याला जमाच नाय.'

सुर्‍याबरोबर गेलो न यक भारी साडी झेतली. अबोली कलर न त्यावर जरीची वेलबुट्टी.

'आर पन येक आडचन हाय. ही साडी झेउन मी घरी कसा जाउ ? वाट लागल माजी. असा कर ही तूज्या कडच ठेव. मी फ्रायडे ला येउन झेवुन जाइन'
ठरला. साडी चांगली गिफ्टपॅक करून सुर्‍याचे घरी ठेवली.

आनी येकदाची आली फ्रायडे ची संद्याकाल
मी चांगले नवीन कपडे घातले न सुर्‍याकड आलो.
तो वाटच बगीत व्हता. मी झटकन त्याजेकडशी साडी झेतली न रिक्शात बसुन नींगालो.
वाचमन न कडक सलाम ठोकला न दरवाजा ऊंगडला.
रेश्मा आज मस्तच दिसत व्हती. तीला झेउन कोपर्‍यातल्या टेबलावर बसलो.
'हपी बडडे टू यू '
'थंक्यू. मै कैसी लग रही हूं ?'
'कैशी क्या यकदम रापचीक '
'मेरे लीये क्या लाये हो मेरी जान.'
'ये देख.' मी साडी दाकवली. 'मगर येक शर्त हय. ये साडी पहनके मेरे साथ आनेका.'
'ओके बाबा मै पहनके आती.'
साडी झेउन रेश्मा आत गेली. मी आनलेल्या साडीत रेशमा कशी दिसल हया ईचारात गूंगलो

धाडकन माज्या डोक्यावर कायतरी आपटल. मी वर बगीतल
रेश्मा रागान लाल लाल झालीवती.
'साले, भिकारी की आवलाद, मेरे लीये फटी पूरानी साडी लाया तू, भडवे जा और तेरी मा को पहनाना और वापस ईधर दिखा तो हड्डी तूडवाके रख दुंगी हरामी'
आनी काय काय शीव्या देत व्हती. मी साडीवर नजर टाकली. फाटलेली, वीरलेली, मलकट. मना काय कलना. कूत्र्याचे **सारका तोंड करून घरी आलो.
अपमान गिलुनघरात पडून रायलो.
चार दिवसांनी घराभायेर पडलो न नाक्यावर शिगारेट पीवाला गेलो
समोरुन सुर्‍याची बायको गेली. अंगावर तीच साडी व्हती. अबोली कलर न त्यावर जरीची वेलबुट्टी.

आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.

मंगळवार, ११ ऑक्टोबर, २०११

आगरी भाषेतील कथा-३( AGRI BHASHA)


तू अनाडी मै खिलाडी..........................

आर शित्याला पोलीसांनी धरलाय. जाम मारतान बग. बारक्या बातमी झेउन आला.
शित्या. सिताराम म्हात्रे. यकदम झोलर मानुस. आखोंशे सुरमा नीकालनेवाला. तो न्हेमी म्हानायचा ' ऊधारी ने वलखी वाडतात'.
गणा पाटलाची दोन येकर जमीन त्यान सात जनांना ईकलीवती. दुनीयेची ऊधारी आंगावर.

यकदा माजे घरी दोगा जनांना झेउन आला. माज घर तस रोडटच हाय. वटीवर बसवल न घरात आला .
आयला म्हनला 'लांबन आल्यात पावनं. गुळपानी दे. पाच मिन्ट बसतील न जातील.' गेला मागल्या दारानं.
धा मीन्ट जाली पंदरा मीन्ट, पावनं ऊटाया मागनात.
आय म्हनली 'बाबांनो क काम हाय क तुमच ?' तर म्हनल क 'शित्याला पाटवा. त्याला पंचवीस हजार दिल्त ते आनाला आत गेलाय.'
आय नी कपालावर हात मारला. 'आवो तो त कवाचा गेला हिथन. तूमाला टोपी घातली बगा.'

आश्या मान्साला पोलीसांनी धरला म्हनल्यावर त्यान कईतरी मोटाच हात मारला आसल ह्याची खात्रीच व्हती. पन गावचा मानुस जेल मदी हाय बोल्ल्यावर सगलीजन धावली. सरपंचान जामीन दिला न यकदाचा सोरवून आनला शित्याला.
आक्ख गाव ईचारत व्हत क केलस म्हुन पन भाद्दर तोंडातन यक शबुत दिकील काडीना.
शेवटी शेट्टीआन्नाच्या बार मदे बसवला मी न सूर्‍यान. तवा येक क्वार्टर पोटान गेल्यावर त्यान तोंड ऊंगडल न श्टोरी सांगतली.

'पून्याला गेल्तो कामासाटी. काम जाल्यावर सांजचा सारगेटला आलु यस्टी पकराला. वाटला जरा चा प्यावा म्हुन स्टालवर गेलो.
चा झेतला. मागुन हाक आयली 'क पाटील कस काय? '
माग बगतो त यक चालीसचा चश्मेवाला उबा वता. 'मी पाटील नाय मी म्हात्रे.' मी बोल्लो .' आवो तेच ते म्हात्रे. मना नायव वलीकल? मी पाटील, तूकाराम पाटील. आता वलखलाव?
'नाय क आटवत नाय बगा.'
'क बोलाच आता. कूट मूंबयला नीगालाय?'
' नाय पनवेल.' मी
आर तिज्या मी बी पनवेलाच चाललुय ना. चला माजेबरोबर. माजी क्वालिस हाय. डायवर बी. क बोल्ता?'
माज्या डोक्यान चक्रा फिरली. टिकटीच पैस वाचल. पनवेल पावत क्वालीस नी. वलख दाकवालाच पायजे. मी बी प्लान केला.
'तुमी माज्या लग्नाला आला वता क?'
'तर क वो? आता वलखलाव बगा. तूमाला आयरात स्टीलची टाकी नवती क दिल्ली ?'
'हां हां बरोबर, जरा ईसरलूच होतू बगा. ' मी ईसरल्याच नाटक केल. आपल्याला क हाय. फुकट जावाला त मीलल.
'मंग, आता कस? चला चला जाऊया आता. '
गाडीन जाउन बसलू. डायवर न गाडी चालू केली. एसी लावला. यकदम थनगार तीच्याआयला.
ईकडच्या तीकडच्या गप्पा मारता मारता पनवेल कदी आल कल्लच नाय. रात झालती.

पाटलान गाडी डायरेक थांबवली मीलन बार समोर.
' पावन्यांनु चला जरा दोन घोट झेव. रातची पोटान गेलेली बरी आसते.'
पून्यापासन गाडीतून फुकाट आनी वर दारू ? बेवडा मागतो बॅगपायपर देव देतो शीग्नेचर ? क्या बात हय !
गटागट यक क्वार्टर मारली. पाटलाचा यकच पेग झाल्ता. कंपनी म्हुन चवता मारला.
पाटील परत आग्रव कराला लागला. त्याला म्हनल आज नको. आज तब्येत नरम हाय माजी.

पाटलान बील दिल्ल न फुड नींगालो. मोबाईल च दूकान आल. पाटील म्हनला 'जरा येल हाय ना. नविन मोबाईल घ्यायचाय. येता कं?'
आपन नाय कस म्हन्नार. गेलो त्याचेसोबत. त्यान यक म्हागाचा मोबाईल काडला. मला दाकवला.' दादुस कसा हाय मोबाईल? आवरला क?'
मी म्हनल ' न आवराला क झाल ? मस्त हाय. झेऊन टाका.'
'कती रूपये रं ?' त्यान दुकान्दाराला ईचारल.
'पस्तीस हजार.'
माजे डोल्यासमोर अंदार. तोच पाटील बोल्ला आनकी यक काडा यातला.

दोन मोबाईल झेतल यका फटक्यात. कार्ड टाकली. मला म्हनला 'दादुस तू थांब जरा हीतच. मी रेंज हाय क बगून झेत भायेर.' आनी भायेर गेला.
पाच मिन्ट झाली , धा मिन्ट झाली पाटलाचा पत्ता नाय.
'वो तूम्हारा भाई कीधर गया?'
'वो मेरा भाई नाय. मय उसके गाडीमे आया हाय.उसको नई जानता.'
फाडकन कानाचे खाली जाल नींगाला. ए पकडके रख मा**** को. पूलीस को बूलाव मारो सालेको.
फुडच कय आयकायला मी सूदीवर नव्हतो.

आन काय सांगू तूमाला. तुजा साथीदार कूट हाय ? हे ईचारत पोलीस दोन दीवस मारत व्हते.

आमची हासून हासून पुरी वाट झाल्ती. आख्रेरीस शेराला सव्वाशेर भेटलावता.

आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.

रविवार, २ ऑक्टोबर, २०११

आगरी भाषेतील कथा-२(Agri Bhasha Agri Boli Agri Sahitya)


माझा बापूस

मी चवतीन होतो.
सकाली उटलो. आंग धवला. च्या न बटर खाल्ला.
पलत शालन झेलो. उशीर झाल्ता. मास्तरनी झनकन कानाखाली पेटवली. पाच मिन्टं अन्दार. कायपुन दिसना.
कसातरी खाली बसलो. हजेरी चाल्लीवती.

"रमेश म्हात्रे.............. " मास्तर वरडलं

"आत्ताच आयलो न" मी

"हं दिसतय मना."

"पुस्तकं कारा साल्याव" हजेरी झल्याव मास्तर परत वराडलं

"म्हात्र्याच्या उट न कालचा धरा वाचुन दाकीव. "

माजे पोटान गोला उटला. चवतीन होतू तरी वाचाला जमत न्हवता. मी उबाच.

"काल कुट श्यान खाया गेलवतास रं भाड्या" मास्तर

"बापासचे बरब खारीवर कोलब्या न चिम्बोर्या पकराला जेलेलो."

"बापासला बलीव उदया नायतं सालंन येवाचा नाय क समजला ?"

घरी आलू.

सांचे टायमाला बा आल्याव आय म्हनली "मास्तरनी रम्याला लय झोरला आज. अब्यास करना म्हुन. तुमासनी बलीवलं हाय"

बाचा डोस्का सटाकलं.
" माजे पोराला झोरला ? माजे पोराला झोरला ? क केलाय क त्यान ? क र रम्या ?"

"ग्रिवपाट नाय केलावता." मी लराला लागलू.

"आवरावरशी झोरला क ? बाला तू लरू नको. चीप रव चीप रव. उद्या बगून झेव."

मी बा च्या कुशीत झोपून गेलो.

सकाली मी न बा शालंन.

"क झाला ?" बा शांत.

"तुक्या तुजा रम्या अब्यास करना बग" मास्तर

"मंग " बा शांतच.

"अरे मंग कय मंग ? तेला चिंबोरी पकराला न्हेउ नको . अब्यास कवा करील त्यो ?"

"तेजायला मंग खावाचा क ? तुजी हारां ?" बा सटाकला.

"असा क बोलतस तुक्या ? रम्याचे चांगल्यासटी सांगतय."

"अब्यास करून डंपरवरतीच बसाचा हाय नं. आवरा करुन ठेवलाय त्याजेसाटी. तु सांगाची गरज नाय. "

"अरे अब्यास करा नको ? तेला वाचाय सुदीक येत नाय"

"म्हुन त्याला झोरलास ? म्हुन त्याला झोरलास ? आज तुजे रेमन कीरे भायर काडतो क नाय बग. रम्या बांबू आन लवकर. बा चितालला.
...
...
...
त्या दिशी पयल्यांदा मास्तरला बा चे पाया परताना बगीतला.

आपलाच,
आमोद पाटील.
आगरी बाणा.